Ο Θοδωρής Τσαπακίδης μας αποκαλύπτει αλήθειες που κρύβονται πίσω από το όνομα του. Κάθε γράμμα του ονόματος του γίνεται μια λέξη, κάθε λέξη μια αφορμή για να μας ανοίξει μικρά και μεγάλα παράθυρα στη ζωή του. Με στίχους, με ποίηματα, με φράσεις….

Θεριό

«Θηρία είμαστε οι άνθρωποι

θηρία και πονάμε» (από το Ουρανός δωματίου)

Τέρατα, όπως ο Φρανγκενστάιν, πλάσματα λειψά –χωρίς πονηριά–, ζώα αγαθά, πάσχοντες γίγαντες – συχνά στο περιθώριο της ιστορίας. Τα συναισθήματά μας. Θηρία και τέρατα, ευάλωτα και αγαθά, και σαρκοβόρα, σώζουν και κομματιάζουν.

Ουρανός

Μια φορά στο αυτοκίνητο, στο CD έπαιζε ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο και ήταν τόσο όμορφα που έβαλε τα κλάματα. Έκανε το αυτοκίνητο στην άκρη και βγήκε. Μάρτυς μου ο ουρανός. Και μετά από μια πρόβα, όπου όλα πήγαν τέλεια, έκανε βόλτες ακούγοντας σκυλάδικα στο ράδιο.

Δευτερεύον  

Δευτερεύον ή ελάσσον ή μινόρε – συγκινητικό.

Ώρα

 «Ώρα 2.40 π.μ. Ημερολόγιο ημιφωτισμένου καθιστικού»

(τίτλος αδημοσίευτου ποιήματος)

2.40 π.μ., σαν ρολόι σε μια φωτογραφία, αυτό το 2.40 π.μ. που γερνάει μαζί με το ποίημα.

Ροή  

Είναι αυτό που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις, αυτό που η φωνή φανερώνει.

Ηλιοβασίλεμα

 Στον ουρανό του δωματίου...

Σιωπή

«Εκεί που δεν χωράει η σιωπή, δεν χωράει τίποτα» (από αδημοσίευτο διήγημα)

Τίποτα

«Γερνάω

σαν τους ξύλινους στύλους της ΔΕΗ

Σφίγγω τη γροθιά μου

και μέσα τίποτα» (Από το Ουρανός δωματίου)

Στίχος «Στους φόβους του ψηλά

σκαρφαλώνει

και του πέφτουν δυο λέξεις από την τσέπη

Πας που» (αδημοσίευτο)

Στίχος είναι αυτό το σκαρφάλωμα, είναι αυτά που θα σου πέσουν και τότε θα καταλάβεις.

Απεριόριστο

Αν κάτι δικαιούται να είναι απεριόριστο είναι ο θαυμασμός.

Ποίηση

Εκεί όπου οι στίχοι χάνουν τη βαρύτητά τους.

Απαξίωση

Αυτό για το οποίο πάντα κάποιος θα μετανιώνει.

Κέντρο

Είναι όπου βρίσκεσαι. Το ίδιο ισχύει για όλους εκ γενετής.

Ιδέα

Οι όμορφες ιδέες γερνάνε άσχημα.

Δημιουργός

Η ζωή. Αν σταθείς πάνω στο ρεύμα της θα γίνεις και εσύ.

Ηθική στροφή

Η ηθική είναι ένα ρούχο. Κρύβει ή φανερώνει, ανάλογα το ρούχο. Μ’ αυτή την έννοια δεν μπορεί να υπάρξει ηθική στροφή. Γι’ αυτό εμπρός για την ηθική στροφή!

Βιογραφικό

Ο Θοδωρής Τσαπακίδης γεννήθηκε το 1970 στις Βρυξέλλες από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, οχτώ χρονών. Μεγάλωσε στο Παλαιό Φάληρο και σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στην Πάτρα. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση και το θέατρο και στη συνέχεια με τη διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση. Έχει μεταφράσει θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, φιλοσοφικά και επιστημονικά έργα, και λογοτεχνία (Γκόρντιμερ, Μπάρι, Οζ, Κινάρ, Μανσέτ, Χάισμιθ, Τ. Μπενακουίστα, κ.ά.). Έχει γράψει θεατρικά έργα και έχει εκδώσει ποίηση ("Ο τρίτος από αριστερά κωπηλάτης", Ροές, 2003, "Ουρανός δωματίου", Σοκόλη, 2017), ένα μυθιστόρημα ("Belladonna", Βιβλιοπέλαγος, 2001) και ένα παραμύθι ("Ο πρίγκιπας της Μένουα", Ροές, 2005). Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό τύπο για πολιτιστικά θέματα και κάνει εκπομπή στο ραδιόφωνο.

Εργογραφία: