Συνέντευξη ΚΕΛΛΥ ΜΑΛΑΜΑΤΟΥ στο diabazoume.gr

ΚΕΛΛΥ ΜΑΛΑΜΑΤΟΥ

Με αφορμή το νέο της βιβλίο "Όταν ένα δεινοσαυράκι συνάντησε ένα κρεμμυδάκι" η Κέλλυ Μαλαμάτου, μας αποκάλυψε αλήθειες γύρω από το όνομα της...

Κάθε γράμμα του ονόματος της μια λέξη, κάθε λέξη μια μικρή ή μεγάλη αλήθεια.

Κλάμα: Το κλάμα είναι τόσο συνυφασμένο με τη ζωή, το μωρό κλαίγοντας έρχεται στον κόσμο. Στην ιστορία μου Όταν ένα δεινοσαυράκι συνάντησε ένα κρεμμυδάκι το κλάμα διαδραματίζει κεντρικό ρόλο καθώς και οι δύο ήρωες έχουν μια σχέση μαζί του. Το δεινοσαυράκι είναι μεγάλο και δυνατό, ένα δεινοσαυράκι όπως το ξέρουμε, το οποίο όμως έχει και μία άλλη πλευρά, όχι τόσο στερεοτυπική, το ότι κλαίει συχνά. Αυτό το δεινοσαυράκι λοιπόν συναντάει ένα κρεμμυδάκι το οποίο προκαλεί ως γνωστό το κλάμα, τα δάκρυα στους άλλους, το ίδιο ωστόσο σε αντίθεση με το δεινοσαυράκι αντέχει τη λύπη και τα κλάματα. Γύρω από αυτόν τον άξονα αναπτύσσεται μια ιστορία σχέσης και μεταμόρφωσης.

Ενσυναίσθηση: Ενσυναίσθηση σημαίνει να μπορείς να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να είσαι ανοιχτός προς τον άλλον και τον κόσμο του, να πλησιάζεις το πώς νιώθει, να συναισθάνεσαι και να βλέπεις τα πράγματα και από τη δική του οπτική, χωρίς όμως να χάνεις τον εαυτό σου. Στην ιστορία το δεινοσαυράκι και το κρεμμυδάκι μέσα από τη δυνατότητα που δίνει η φαντασία αλλάζουν θέση, γίνονται κρεμμυδόσαυρος και δεινοκρεμμύδι και όλο αυτό είναι μία μεταφορά που στόχο έχει να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά στο τι σημαίνει ενσυναίσθηση, τούς δίνεται έτσι μία εικόνα για μια δύσκολη έννοια όπως είναι η ενσυναίσθηση. Οι δύο ήρωες βλέπουν και βιώνουν τα πράγματα όπως ο άλλος και παρόλη την επίδραση που αφήνει πάνω τους αυτή η εμπειρία επιστρέφουν στον εαυτό τους. Η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης βέβαια είναι μια βιωματική εμπειρία, το παιδί την αναπτύσσει όταν οι σημαντικοί άλλοι γύρω του μπαίνουν στη θέση του και το συναισθάνονται, τότε μαθαίνει να κάνει κι αυτό το ίδιο στους άλλους.

Λύπη: Η λύπη, η θλίψη είναι αναπόφευκτη από τη στιγμή που υπάρχει απώλεια και θάνατος και με αυτή την έννοια χρειάζεται να τη βιώσουμε και να την αποδεχτούμε σαν κομμάτι της ζωής γιατί διαφορετικά χάνουμε πλευρές και της ίδιας της ζωής και του εαυτού μας και της σχέσης μας με τους άλλους. Η αποφυγή της θλίψης και του πόνου μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο κακό και πόνο από το βίωμά της. Όταν το παιδί στεναχωριέται με κάτι κι εμείς είμαστε εκεί, αν το αποδεχτούμε σαν ένα συναίσθημα φυσιολογικό, η λύπη περνάει και εσωτερικεύεται σαν μια πλευρά αποδεκτή, αν εμποδιστεί, κατακριθεί τότε είτε κανείς καθηλώνεται σ' αυτή και την αναπαράγει είτε την καταπιέζει, την εξαφανίζει συμπαρασύροντας όμως έτσι μαζί της και άλλες θετικές και ζωτικές πλευρές. Το δεινοσαυράκι της ιστορίας δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη λύπη, την αδυναμία που συνδέεται με αυτή, τη ματαίωση. Σε αντίθεση, το κρεμμυδάκι που θα συναντήσει αντέχει τη λύπη, μπορεί δηλαδή με κάποιο τρόπο να τη διαχειριστεί, ίσως γιατί έχει πολλή εμπειρία στο δάκρυ, οπότε είναι αυτό που βοηθά το δεινόσαυρο να αποδεχτεί περισσότερο το συναίσθημα της λύπης, είναι αυτό που το καθησυχάζει κι έτσι εκείνος ξεπερνά την έντονη δυσκολία.

Λευκό: Χαρτί που περιμένει να γεμίσει, το χρώμα που μας βοηθά να νιώσουμε το μαύρο, γιασεμί, χιόνι, γαλήνη...

Ύπαρξη: Ο αγώνας για την ύπαρξη αλλά και για τη συνύπαρξη, άλλωστε όπως γράφει ο Τάσος Λειβαδίτης Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει.

Μαζί: Μαζί μπορούμε περισσότερα από ό,τι μόνοι μας θα έλεγα. Αυτό που είναι σημαντικό στην ιστορία είναι η συνάντηση των δύο ηρώων, η συνάντηση δύο τόσο διαφορετικών πλασμάτων η οποία επιδρά και στους δυο με έναν τρόπο θετικό. Το δεινοσαυράκι και το κρεμμυδάκι καταφέρνουν μαζί να ξεπεράσουν ως ένα βαθμό τις δυσκολίες τους και χτίζουν μία σχέση μέσα στην οποία δίνουν, παίρνουν και περνούν όμορφα.

Αγάπη: Πολύτιμη... δίχως αυτή η ζωή γονατίζει. Στην ιστορία του δεινόσαυρου και του κρεμμυδιού μιλάω ουσιαστικά για έναν τρόπο αγάπης και πρόκειται σίγουρα για μια ιστορία που έγραψα με αγάπη. Μακάρι να μπορούσε να λειτουργήσει σαν μια σκυτάλη μετάδοσης αγάπης.

Λεμόνι: Λεμόνι;! Θα μπορούσε να είναι κι αυτό, όπως το κρεμμυδάκι, ήρωας μιας παιδικής ιστορίας. Ποιος ξέρει τι περιπέτειες θα γεννιόταν με αφορμή ένα ξινό αλλά μυρωδάτο λεμονάκι...

Αλήθεια: Η αλήθεια μας, η αλήθεια στις σχέσεις μας, η αναζήτηση της αλήθειας στην πορεία της ζωής. Το δεινοσαυράκι και το κρεμμυδάκι του παραμυθιού μπορούν να μοιράζονται τις δύσκολες και αδύναμες πλευρές τους με ειλικρίνεια, δεν προσποιούνται και αυτό είναι κάτι που συμβάλλει στο να μπουν γερά θεμέλια σε μία σχέση.

Μικρός: Ο δεινόσαυρος είναι μικρός κι εγώ απευθύνομαι συνειδητά σε μικρά παιδιά γιατί πιστεύω ότι χρειάζεται από πολύ μικρή ηλικία να γίνει ευαισθητοποίηση για θέματα όπως η θλίψη, η ενσυναίσθηση, η αποδοχή του εαυτού, η διαφορετικότητα.

Αρχή: Η αρχή μιας ιστορίας; Η αρχή αυτής της ιστορίας έγινε πριν κάποια χρόνια όταν η βαφτισιμιά μου, περίπου τριών χρονών τότε, σε ερώτησή μου για το τι δώρο να της πάρω, μου απάντησε έναν δεινόσαυρο κι ένα κρεμμύδι. Μου έκανε τόσο εντύπωση η επιλογή της και προσπαθούσα να καταλάβω πώς στην παιδική φαντασία μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα δώρο, σε μία φράση ένας δεινόσαυρος κι ένα κρεμμύδι. Έμεινε λοιπόν στο μυαλό μου αυτή η απορία και πολύ αργότερα προσπάθησα να δημιουργήσω ένα πλαίσιο σύνδεσης και συνύπαρξης του δεινόσαυρου και του κρεμμυδιού μέσα σε μία ιστορία και φυσικά να της το δώσω και ως δώρο.

Τέλος: Το τέλος κανείς δεν το ξέρει, ακόμη και το τέλος μιας ιστορίας είναι ένα από τα δυνητικά τέλη και ποιος μας λέει ότι η ιστορία δε συνεχίζεται με κάποιον τρόπο... Το τέλος πάντως ήθελα να είναι αισιόδοξο, όπως συχνά ο τελευταίος στίχος σε κάποιο ποίημά μου.

Ομορφιά: Γιατί, η Ομορφιά, δεν είναι παρά η αρχή του Τρομερού, που μόλις μπορούμε να υποφέρουμε... έγραφε ο Ρίλκε. Το κρεμμυδάκι του παραμυθιού νιώθει πως δεν είναι πολύ όμορφο, ο δεινόσαυρος νιώθει πως είναι τρομερός, ώσπου να αποκαλυφθεί η ομορφιά της κάθε ψυχής. Στο μυαλό μου έρχεται και η όμορφη εικονογράφηση της ιστορίας από τη Γιούρι Κουμάντα.

Υστερόγραφο:

ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

Στην άκρη του δρόμου

ένα δέντρο έγερνε.

’λλοι είδανε πως λύγισε, δεν άντεξε τον άνεμο.

’λλοι πως έσκυψε να συναντήσει,

να ανεβάσει μια πασχαλίτσα.