ΛΕΪΜΟΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ


Στο βιβλίο σας «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο» δίνονται πολλές αφορμές για να σκεφτούν οι μικροί και οι μεγάλοι αναγνώστες διάφορα πράγματα. Για εσάς ποιες θα ήταν οι καλύτερες σκέψεις που θα τους ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας του διαβάσματος;
Νομίζω κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης οι αναγνώστες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ίδια την υπόθεση του βιβλίου, Είναι βασικό να ταυτιστούν με τους ήρωες, να μπουν στο παιχνίδι της αναζήτησης, να βουτήξουν στα νερά του Αβλέμονα προκειμένου να ανασύρουν το δέκατο έβδομο κιβώτιο. Μετά το πέρας της ανάγνωσης, κατά τη μετανάγνωση, όπως συνηθίζουμε να λέμε θα ήμουν ευτυχής αν μεγάλοι και μικροί αναγνώστες σκέφτονταν πώς θα ήταν δυνατόν με αναζωπυρωμένη την ελπίδα μέσα τους να συνεχίσουν την αναζήτηση στρέφοντας την προσοχή τους και στους θησαυρούς μας που ακόμα τελούν υπό καθεστώς ομηρείας για να μην πω σκλαβιάς σε μουσεία της Ευρώπης. Το βιβλίο αυτό ελπίζω να κινήσει μια «εκστρατεία» απαίτησης των μαρμάρων μας πίσω στον φυσικό τους χώρο, εκεί που δημιουργήθηκαν και δικαιωματικά ανήκουν. Κι αυτή η «εκστρατεία» θα ξεκινήσει με τη σκέψη πριν περάσει στη  δράση.
 

Συνήθως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται και μια μικρή ιστορία ή μια αφορμή. Θέλετε να μας πείτε ποια ήταν για εσάς η αφορμή για το βιβλίο;
Η αφορμή ήταν ένα δημοσίευμα στο ίντερνετ ότι υπολείμματα του ναυαγίου του πλοίου του ΄Ελγιν αναζητούνται ακόμα από τη Εφορεία Ενάλιων αρχαιοτήτων με επικεφαλή τον αρχαιολόγο κύριο Δημήτρη Κουρκουμέλη. Αυτό ήταν. Η σπίθα άναψε στο μυαλό μου και η γραφή του μυθιστορήματος δεν έπαιρνε αναβολή συνδυάζοντας κατά το δοκούν και το αναγκαίον την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία.

Τι συμβολίζει για εσάς το «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο»;
Είναι για μένα ο,τιδήποτε αξίζει στη ζωή μας κι έχουμε ανάγκη να μην το καταδικάσουμε στην αφάνεια. Αυτό που μας αξίζει να διεκδικούμε εμμένοντας στην προσπάθεια ακόμα κι αν φαντάζει ιδανικό και αδύνατο, ακόμα κι αν οι ελπίδες έχουν ελαττωθεί σημαντικά. Τα ιερά και τα όσια, τα ανεκτίμητα και μη μετρήσιμα με χρήματα αγαθά που οφείλουμε να κάνουμε κτήμα μας.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;
«Θέλει αρετή και τόλμη η ευτυχία…»
 
Στην Ελλάδα ελάχιστοι συγγραφείς ζουν από τη συγγραφή. Εσείς με τι ασχολείστε;
΄Εχω την τύχη να καλλιεργώ και να σπουδάζω τον λόγο. Είμαι φιλόλογος, αυτή την εποχή διδάσκω σε Γυμνάσιο κι αυτό μου δίνει τη δυνατότητα ουσιαστικά να συνδημιουργώ με τους μαθητές μου, να «κονταροχτυπιόμαστε» με τις λέξεις, να ανατροφοδοτούμαι καθημερινά, να μελετώ έλληνες και ξένους συγγραφείς, να μεταδίδω την αγάπη μου και τα πάθος μου για τη γραφή και τη λογοτεχνία σε δωδεκάχρονα ως και δεκαπεντάχρονα παιδιά κι αυτό με ενδυναμώνει και με συντηρεί

 

Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Δε θυμάμαι μέρα, ώρα και εποχή. Θυμάμαι όμως ότι είναι μια ιστορία πολύ παλιά για μένα, που ξεκινάει από την ανάγκη μου να εκφράζομαι, να μην εκφράζομαι λακωνικά, να χαίρομαι αυτό που κάνω χωρίς βεβαίως ποτέ να φανταστώ ότι τα γραπτά μου θα τα δει ξένο μάτι

Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε;
Αυτό που παρακινεί τον αθλητή να αθλείται, τον μουσικό να συνθέτει, τον ηθοποιό να ερμηνεύει, τον ζωγράφο να ζωγραφίζει… κι αυτό δεν είναι άλλο από το πάθος να υπάρχεις μέσα σε κάτι που δημιουργείς, που φιλοτεχνείς ζυμωμένο με της καρδιάς και της ψυχής σου το περίσσευμα

 

Αν σας απαγορεύανε να γράφετε με  τι θα ασχολούσασταν;
Αν μου απαγόρευαν να γράφω,  θα έγραφα με περισσότερο πάθος και δύναμη κρυφά, μιας και σαν πεισματάρικο παιδί-και χαίρομαι που ακόμα αισθάνομαι έτσι- αντιδρώ δυναμικά στην καταπίεση και τους ασφυκτικούς περιορισμούς. Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύει σε κανέναν να εκφράζεται, κανείς δεν πρέπει να αποδέχεται τέτοια δεσμά…

Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη συγγραφή; Τι πρέπει να κάνει και να ξέρει;
Να γράφει, όχι να συγγράφει, να χαίρεται αυτό που κάνει, να αφήνεται στο πάθος του χωρίς να υπολογίζει στενά λογιστικά πόσο θα πουλήσει, που θα πουλήσει και πώς θα πουλήσει τον πνευματικό του μόχθο. Δε λέω πως το να σε διαβάζουν οι αναγνώστες δεν είναι μια δικαίωση, αλλά αυτό έπεται δεν προηγείται, γιατί τότε η γραφή γίνεται καταναγκαστικό έργο, κι η υπερπροσπάθεια να αρέσεις στους άλλους μπορεί να σου στερήσει τη χαρά να  αρέσεις στον ίδιο σου τον εαυτό.

Ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί;
Επειδή είχα την τύχη να ασχοληθώ συγγραφικά με το θέμα της αναπηρίας και να γνωρίσω άτομα με εξαιρετική δύναμη και πάθος, κάθε φορά που σηκώνομαι το πρωί μακαρίζω την τύχη μου που μπορώ να το κάνω. Όλα τα άλλα ακολουθούν.

Το βράδυ με ποιες σκέψεις κοιμόσαστε;
Με την ίδια σκέψη που ξυπνώ, γιατί όλα όσα μας φαίνονται ασήμαντα και δεδομένα είναι πολύ σημαντικά τελικά και τίποτα μα τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο στην ανθρώπινη ζωή.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Είναι η αρχή, το έναυσμα να ξεκινήσει κάτι - καλό ή κακό θα δείξει η συνέχεια -αρκεί να ξεκινήσει μια πορεία, αρκεί ένα αστέρι στο σύμπαν του μυαλού να εισέλθει σε μια γοητευτική τροχιά.

Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;
Η οικογένειά μου, η δουλειά μου, η υγεία μου και η δύναμη που παίρνω καθημερινά από τους ανθρώπους γύρω μου, τους οποίους προσπαθώ να αγαπώ και να βοηθώ, γιατί νομίζω πως κάθε τι άλλο δεν ταιριάζει σε νοήμονα και σώφρονα άνθρωπο.

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Η επιμονή μου να ασχολούμαι με πολλά, να συμμετέχω  σε όλα, γιατί αυτό μου στερεί τον απαιτούμενο χρόνο να γράψω…

Ποιες ώρες γράφετε τα βιβλία σας και πόσο χρόνο αφιερώνετε στο γράψιμο;
Το μαγικό και το απελευθερωτικό στη γραφή είναι ότι δεν υπάρχουν –όσον αφορά εμένα τουλάχιστον- προκαθορισμένα ωράρια και προγράμματα γραφής. Συνήθως γράφω μεταμεσονύκτιες ώρες και σε περιόδους διακοπών λόγω των πολλαπλών οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεών μου. Αλλά, πιστέψτε με όταν αισθανθώ την ανάγκη να γράψω αναζητώ τον χρόνο και το κάνω ακόμα κι αν είναι ανύποπτος…


Πολλοί συγγραφείς έχουν μια ιδιαιτερότητα όταν γράφουν, ανάβουν κεριά, δουλεύουν συγκεκριμένες ώρες, κάνουν διαλογισμό κ.α. εσείς έχετε κάποια ιδιαιτερότητα όταν γράφετε;
Τίποτα απ’ όλα αυτά, δεν έχω αυτήν την πολυτέλεια να στήσω ένα τέτοιο ιδανικό σκηνικό. Μου αρκεί μια σχετική ηρεμία γύρω μου, ένα φορτισμένο λαπ-τοπ κι ένα παράθυρο ανοιχτό να ξεκουράζω περιοδικά το βλέμμα μου αγναντεύοντας την αρμονία του έξω κόσμου. Νομίζω δε θα μπορούσα να γράψω σε σκοτεινό δωμάτιο χωρίς καμιά επαφή με τον έξω κόσμο.

 Πως περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Όταν βρίσκω λίγο τον ξοδεύω ασυζητητί με την οικογένειά μου, λίγους καλούς φίλους, ασχολούμαι με τα φυτά και τα λουλούδια μου στη βεράντα, τα κατοικίδιά μου  και βέβαια το διάβασμα, γιατί αν δε διαβάσεις δε γράφεις κι αν δε διαβάσεις πολύ δε θα γράψεις ποτέ καλύτερα, δε θα βελτιώσεις τη γραφή σου, δε θα εξελιχθείς

Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;
Τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους και τους δέχομαι όπως είναι  γιατί αλλιώς πώς θα με δεχτούν κι εκείνοι;

Τι δεν συγχωρείτε στους άλλους;
Δεν μπορώ τους «δήθεν», τους φαντασιόπληκτους κι όσους σε σκανάρουν εκ του πονηρού μοχθώντας να σου βρουν ψεγάδια.

Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Να απολαμβάνεις κάθε μέρα τη ζωή χωρίς την απαίτηση να είναι όλα τέλεια.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε τελευταία;
Με τον αυθορμητισμό των παιδιών μου τώρα το καλοκαίρι στην παραλία και την προσπάθειά τους να με βρέξουν μόλις πατώ το πόδι μου στο νερό


Ποιο είναι κατά την άποψη σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο.
Να χάσει την αξιοπρέπειά του πιστεύοντας πως είναι άλλος από αυτό που στην πραγματικότητα είναι

Ποια θεωρείτε την πιο ακατάλληλη ερώτηση που μπορεί να σας κάνουν σε μια συνέντευξη;
Ό,τι έχει να κάνει με την προσωπική μου ζωή, την ιδεολογία και τα πιστεύω μου, που θεωρώ απαραβίαστα προσωπικά δεδομένα.

 Ποια ερώτηση σας αρέσει να σας κάνουν και τι απαντάτε;
Ποτέ δε σκέφτομαι και δεν επιδιώκω να είμαι προετοιμασμένος για τις ερωτήσεις που δέχομαι, απαντώ όμως με ειλικρίνεια και συνήθως αναλυτικότατα υποκύπτοντας μοιραία στην επικίνδυνη έξη μου του αναλυτικώς εκφράζεσθαι

 3-5 βιβλία που επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου και την πορεία του βίου μου.
«Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος» του Ιούλιου Βέρν
«Ο Δον Κιχώτης» του Θερβάντες
Ένα παιδί μετράει τα άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη
«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη
«Γεύση πικραμύγδαλου» του Μάνου Κοντολέων


3-5 βιβλία που προτείνω ανεπιφύλακτα σε γονείς να διαβάσουν τα παιδιά τους ή στα παιδιά τους.
Δε θα πω βιβλία, θα αναφέρω αγαπημένους συγγραφείς παιδικών βιβλίων, Πηνελόπη Δέλτα, Ιούλιος Βερν, Μενέλαο Λουντέμη, την Ζορζ Σαρρή, και πιο σύγχρονους την αγαπημένη μου Αγγελική Βαρελά, την κορυφαία Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, την Ελένη Δικαίου, την Λίτσα Ψαραύτη… και πολλούς πολλούς άλλους που υπηρέτησαν και υπηρετούν με πάθος την παιδική λογοτεχνία…

3-5 βιβλία που θα κρατούσα αν έπρεπε να μείνω σε ερημονήσι.
Βεβαίως την καλύβα του μπάρμπα – Θωμά, τον Τομ Σώγιερ, βιβλία του Νίκου Τσιφόρου για να γελάσει το χειλάκι μου και
πολλά κόμικς…


3-5 βιβλία που διάβασα συστηματικά πάνω από μια φορά.
Τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη και του μυθιστορήματα του Μ.Καραγάτση

3-5 βιβλία που έχουν τις περισσότερες σημειώσεις και υπογραμμίσεις.
«Το παραμύθι χωρίς όνομα» και ο «Μάγκας» της Πηνελόπης Δέλτα,  τα έπη του Ομήρου και βέβαια η «Ασκητική» του Καζαντζάκη

3-5 βιβλία που ξεκίνησα αλλά δεν κατάφερα ποτέ να τα τελειώσω.
Δε θα τα αναφέρω για ευνόητους λόγους, πάντως το προσπάθησα, σας διαβεβαιώ…

3-5 κλασσικά βιβλία που δεν έχω διαβάσει.
Είναι πολλά, αφού η κλασική λογοτεχνία είναι ένα ευρύ ποτάμι που ίσως χρειάζεται παραπάνω από μία ζωές να το διαβείς με μια νοερή πιρόγα.

Το βιβλίο που έχω σε περισσότερες από μια εκδόσεις.
«Τη φόνισσα» του Παπαδιαμάντη

Το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ.
Ένα βιβλίο που χωρίς να χάνει διόλου σε λογοτεχνική ποιότητα και αξία να σκαρφαλώσει δικαίως στην κορυφή των ευπώλητων της χώρας και έξω από αυτήν.

Το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες.
«Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, ένα βιβλίο γεμάτο ευαισθησία, για μια μάνα κι ένα γιο διαγράφοντας μια σχέση δυνατή που μπορεί να καθορίσει πολλά στο μέλλον…

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το συγγραφέα στο:
leimont@gmail.com
 

Το ερωτηματολόγιο συντάχθηκε απο τη Νανού Νικολά, για το www.diabazoume.gr, Ιούνιος 2014

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Διονύσης Λεϊμονής κατάγεται από το Αιτωλικό ενώ σήμερα ζει στη Νέα Ιωνία Βόλου. Είναι καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά σε σχέση με το βιβλίο και τη λογοτεχνία, ενώ ως συγγραφέας εμπνέεται για τα βιβλία του από τις περιπέτειες της ιστορίας αλλά και της καθημερινότητας. Προωθεί ενεργά τη λογοτεχνία διοργανώνοντας σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παρουσιάσεις, μεταδίδοντας τη ραδιοφωνική εκπομπή «Μιλάμε για το βιβλίο»  και συμμετέχοντας σε επιτροπές συγγραφέων. Είναι τακτικό μέλος του Κύκλου του Παιδικού βιβλίου, ενώ μες στα χρόνια έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις για τα έργα του.

Εργογραφία:

«Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», εκδόσεις Παππάς, 2007
«Το μυστικό της Δαγκάνας(εκδόσεις  Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου κατόπιν βράβευσής του από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού βιβλίου),  2008
«Το Χαμένο ταίρι», Εκδόσεις Ακρίτας, 2009
«Τα Τίμια δώρα», ΄Ηρα Εκδοτική, 2013

http://www.diabazoume.gr/?toid=340