Η συγγραφέας Θάλεια Κουνούνη έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη για το www.diabazoume.gr. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί τις σωστές λέξεις για να μας ξυπνήσει, να μας περάσει μηνύματα και να μοιραστεί μαζί μας κάτι όμορφο από την προσωπική του ζωή. Μια συνέντευξη που αξίζει να τη διαβάσετε παραπάνω από μια φορές...
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;
«Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν»
-Ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί;
Εξαρτάται τη μέρα. Πώς θα μπορούσε να είναι η ίδια κάθε πρωί;
-Το βράδυ με ποιες σκέψεις κοιμόσαστε;
Σίγουρα αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που με απασχολεί θα σκέφτομαι αυτό. Συνήθως όμως με παίρνει ο ύπνος καθώς βλέπω τηλεόραση ή καθώς διαβάζω ένα βιβλίο.
-Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;
Πιστεύω είναι μία ανάγκη που πήγαζε από πάντα μέσα μου. Απλά κάποια στιγμή αποφάσισα να «μαντρώσω» τις σκόρπιες σκέψεις μου και να αρχίσω να τις τοποθετώ γύρω από μία ιστορία που θα καταλήξει σε ένα βιβλίο.
-Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο «ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΄ΣΑΙ Σ΄ΑΓΑΠΩ» και τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Η έμπνευση έρχεται ξαφνικά εκεί που δεν την περιμένεις και δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι ήταν αυτό που την προκάλεσε. Ίσως η πηγή έμπνευσης για κάθε βιβλίο να έρχεται από τα μηνύματα που βγαίνουν τελικά από αυτό. Στο «Όπου και να ‘σαι σ' αγαπώ», ήθελα να αναπτύξω τη σημασία του να συνεχίσεις να ζεις αξιοπρεπέστατα και να συνεχίσεις να αναζητάς την ευτυχία παρ' όλες τις δυσκολίες που θα σε κεράσει η ζωή. Μερικές φορές αυτό φαίνεται ακατόρθωτο και απόλυτα κατανοητό πλην όμως δεν έχεις το δικαίωμα να στερήσεις από τους κοντινούς σου ανθρώπους να αποδεσμευτούν από τη δική σου εσωτερική σκλαβιά. Έχω ζήσει δικό μου άνθρωπο που η ζωή του έφερε τα πάνω κάτω, ήμουν εκεί όταν πάλευε να «συνεχίσει» και ίσως υποσυνείδητα αυτό να μου έφερε και την έμπνευση αυτού του βιβλίου. Το σπουδαίο όμως είναι πως πολλοί αναγνώστες συνδέουν ένα μέρος της ιστορίας του βιβλίου με τη δική τους ζωή, ταυτίζονται και όσοι έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μου λένε πως κοιτούν ψηλά και ψιθυρίζουν: «Όπου και να ‘σαι σ' αγαπώ». Αυτό αποδεικνύει πως η έμπνευση ενός συγγραφέα πολλές φορές ταυτίζεται με μία «κοινή» ανάγκη πολλών ανθρώπων να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Το κουμπί όμως για να ενεργοποιηθεί μία έμπνευση μπορεί να είναι μόνο μία φράση, μία εικόνα, ένας ήχος που θα γαργαλήσει συναισθήματα.
-Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;
Πριν σας απαντήσω να σας πω πως κάποιος δημιουργός δεν γράφει μόνο όταν κάτι τον γεμίζει. Έχουμε έργα γραφής, μουσικές συνθέσεις, πίνακες τέχνης από ανθρώπους που τα δημιούργησαν κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες και με πολύ πόνο καρδιάς. Και μάλιστα μερικά από αυτά βγήκαν αριστουργήματα. Σίγουρα όταν έχεις εσωτερική ηρεμία, η δημιουργία γίνεται πιο εύκολη, αυτά τα δύο όμως δεν συνδέονται απαραίτητα. Όσον αφορά τη δική μου δύναμη πιστεύω πως έρχεται μέσα από ένα σύνολο «γεμίσματος». Η οικογένειά μου, που έχει τον πρώτο ρόλο στη ζωή μου, η σχέση μου με φίλους μου και γενικά με τους γύρω μου, η ανάγκη μου να εξελιχθώ ως άνθρωπος και να δημιουργήσω και η ίδια η ζωή που ακόμα και με πολύ μικρές χαρές μπορεί να με κερδίσει.
-Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Δεν έχω προσέξει κάτι, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, που να με εμποδίζει να γράφω.
-Πόσες ώρες την ημέρα γράφετε;
Δεν γράφω κάθε μέρα. Ένα βιβλίο το γράφω πρώτα στο μυαλό μου. Όταν έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ξεκινήσω να το πληκτρολογώ, ξοδεύω όλες τις ελεύθερες μου ώρες (που δυστυχώς δεν είναι πολλές) αποκλειστικά σ' αυτό.
-Από όλα τα βιβλία που έχετε γράψετε, ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Η γιαγιά μου έλεγε το εξής ρητό: «Με την αγάπη του μικρού μεγάλωσα τα πρώτα». Κάθε φορά που θα κυκλοφορήσει ένα καινούριο βιβλίο μου, αποζητά τη σημασία και την αδυναμία μου. Αυτό ίσως το απαντήσω μετά από πολλά χρόνια και ίσως όταν θα περάσει αρκετός καιρός από ένα προσωρινά «τελευταίο» μου βιβλίο.
-Ποιο από τα βιβλία που γράψετε το ευχαριστηθήκατε κυριολεκτικά όταν το γράφατε;
Δύσκολη ερώτηση. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν γράφω, που δεν μπορώ να πω: «Αυτό το βιβλίο το χάρηκα πάρα πολύ». Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ: Το «Κράτα με... η Κιβωτός σαλπάρει», συναισθηματικά με κούρασε πάρα πολύ. Υπήρξε η στιγμή που πίστεψα πως δεν θα μπορέσω να το τελειώσω. Όταν λοιπόν το συνέχιζα, παρ' όλη τη φόρτιση που ένιωθα, ήμουν χαρούμενη που αυτό προχωρούσε...
-Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;
Αγαπώ γενικά τον άνθρωπο. Ξεχωρίζω αυτούς που είναι δίκαιοι, έχουν ήθος και συνείδηση.
-Τι δεν συγχωρείτε στους άλλους;
Ό,τι και να πω δε θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Η συγχώρεση είναι μεγάλη υπόθεση. Είτε την υιοθετήσεις είτε αποδεσμευτείς από αυτήν, δεν είναι κάτι που κρατά για πάντα. Έχει ο καιρός γυρίσματα και δεν σηκώνει απόλυτες δηλώσεις. Για μένα είναι κάτι που δουλεύεται όλη σου τη ζωή.
-Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Πολλά και διάφορα. Μία αγκαλιά απ' τους γιους μου, ένα χαμόγελο της κόρης μου, ένα «όλα θα πάνε καλά» από τον άντρα μου, ένα χάδι από τους γονείς μου και πάει λέγοντας. Ευτυχία για μένα μπορεί να είναι μία παρτίδα πόκερ με τον αδερφό μου, μία πίτσα που θα μοιραστώ με τη φίλη μου, μία προσωπική επιτυχία, αλλά και μία επιτυχία αυτών που αγαπώ.
-Ποιο είναι κατά την άποψή σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο.
Νομίζω το να εξαφανιστεί το παιδί του. Είναι χειρότερο και από το να φύγει από τη ζωή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως διάλεξα αυτό για κεντρική πηγή των κακών στο βιβλίο μου.
-Τι χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι;
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες. Αυτό που ξέρω είναι πως το «αυτονόητο» μπορεί να δώσει τη μεγαλύτερη ευτυχία και όσοι το έχουμε πολλές φορές δεν το εκτιμάμε και δεν χαιρόμαστε με αυτό όσο πρέπει παρά ζητάμε κι άλλα...
-Πώς περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Αν εννοείται αποκλειστικά για μένα, οι ρυθμοί της ζωής μου δεν αφήνουν περιθώρια για πολύ ελεύθερο χρόνο. Διαβάζω πολύ, μ' αρέσουν γενικά τα παιχνίδια και οι έξοδοι για φαγητό.
-Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε τελευταία;
Μία έκθεση που έγραψε ο γιος μου: «Η Κοκκινοσκουφίτσα από την ανάποδη».
-Στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι συγγραφείς δεν ζουν από τα βιβλία τους. Εσείς ασχολείστε και με κάτι άλλο επαγγελματικά;
Διευθύνω εταιρεία που έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση ακοής.
-3-5 βιβλία που επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου και την πορεία του βίου μου.
Διαβάζω από πολύ μικρή και σίγουρα αυτό θα έχει επηρεάσει το χαρακτήρα μου. Η προσωπικότητα δύσκολα αλλάζει, την κουβαλάς μαζί σου από τα γενοφάσκια σου. Πολλά ήταν αυτά που με επηρέασαν και είναι πολύ δύσκολο να τα θυμηθώ όλα. Το πρώτο όμως που θυμάμαι να με είχε ταρακουνήσει ήταν το «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη.
-3-5 βιβλία που προτείνω ανεπιφύλακτα σε γονείς να διαβάσουν τα παιδιά τους ή στα παιδιά τους.
Ευτυχώς ένα από τα καλά της παιδείας μας είναι πως περιέχει στο εκπαιδευτικό της πρόγραμμα αξιόλογα βιβλία μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων. Είναι σοφό αυτά τα βιβλία να τα ξαναδιαβάζουν οι γονείς, αυτή τη φορά μαζί με τα παιδιά τους, και όχι μόνοι τους για να τους δώσουν την περίληψη έτοιμη στο πιάτο, όπως δυστυχώς συμβαίνει, να τα αναλύσουν, να τα συζητήσουν για να γευτούν μαζί το μεγαλείο της σοφίας και της γνώσης που έχει η ελληνική κληρονομιά.
-3-5 βιβλία που διάβασα συστηματικά πάνω από μια φορά
Δεν διαβάζω συχνά για δεύτερη φορά ένα βιβλίο κι αυτό γιατί είναι τόσα πολλά που περιμένουν στη σειρά και απλά δεν υπάρχει χρόνος. Θα σας πω όμως μερικά αγαπημένα μου βιβλία:
«Λωξάντρα» Μαρία Ιορδανίδου,
«Το Νούμερο 31328» Ηλίας Βενέζης,
«Οι γενιές της σιωπής» ’ντρη Πολυδώρου,
«Έσχατοι καιροί» Αναστασία Καλλιοντζή,
«Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» Κώστας Μουρσελάς,
«Η αγάπη άργησε μια μέρα» Λιλή Ζωγράφου,
«Τερέζα» Φρέντυ Γερμανός,
«Το χρώμα του Φεγγαριού», Αλκυόνη Παπαδάκη,
«Ο ψίθυρος του δάσους», Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου,
«Τα δάκρυα του Θεού» Χρυσηίδα Δημουλίδου.
-3-5 βιβλία που έχουν τις περισσότερες σημειώσεις και υπογραμμίσεις
Αυτό το κάνω συνήθως σε βιβλία συναδέλφων που θα έχω να παρουσιάσω. Στα υπόλοιπα απλώς κρατώ στο μυαλό μου τα αγαπημένα μου κομμάτια.
-Το βιβλίο που έχω σε περισσότερες από μια εκδόσεις
Είναι δυο τρία... και τώρα μου θυμίσατε πως πρέπει να αρχειοθετήσω τη βιβλιοθήκη μου που είναι άνω κάτω.
-Το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ
Δεν ένιωσα ποτέ να θέλω να γράψω εγώ ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Σπάνια άλλωστε κρίνω ένα βιβλίο ως συγγραφέας. Δε θέλω να χάσω τη χαρά τού να είμαι αναγνώστης.
-Το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες
Το καινούριο βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου: «Οι Μεσηβρινοί της Ζωής - Στους Ήλιους του Έρωτα»
Το ερωτηματολόγιο συντάχτηκε από τη Νανού Νικολά, για το www.diabazoume.gr, Μάρτιος 2011. Copyright 2011, www.diabazoume.gr
Βιογραφικό:
Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μαζί με το σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά στην Κύπρο.
Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής.
Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Το Τέλος Ήταν Μόνο η Αρχή και Κράτα με... Η Κιβωτός Σαλπάρει
Εργογραφία:
Όπου και να ‘σαι σ΄ αγαπώ, Λιβάνης 2010
Κράτα με ...Η Κιβωτός Σαλπάρει, Λιβάνης 2010
Το τέλος ήταν μόνο η αρχή, Λιβάνης 2009
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την ίδια τη συγγραφέα στο:
akoun@cytanet.com.cy
