Πριν διαβάσετε τα παρακάτω (που με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι "κατηγορούν" το βιβλίο) επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι θεωρώ πως το βιβλίο αυτό είναι καλό και ότι αξίζει να το διαβάσετε.

Λένε ότι στην καπιταλιστική κοινωνία που ζούμε το περιτύλιγμα αξίζει περισσότερο από το περιεχόμενο, και σε πολλές των περιπτώσεων αυτό ισχύει.

Το βιβλίο αυτό έχει έναν πολύ έξυπνο τίτλο, που το έχει να κάνει να πουλήσει απίστευτα. Κι εγώ από τον τίτλο το αγόρασα. Δεν το ξεφύλλισα καν. Απλά το αγόρασα. Όταν το διάβασα, όμως, ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που περίμενα.

Όχι, δεν λέω ότι ο συγγραφέας με παραπλάνησε. Εγώ είμαι ο μόνος υπεύθυνος για το τι "φαντάστηκα" ότι θα διάβαζα.

Το βιβλίο περιέχει θεωρία της Αναρχίας. Ξεκινάει με μια πολύ έξυπνη ιδέα (τον αναρχικό τραπεζίτη) αλλά κάπου στη διαδρομή γίνεται βαρετό ως ιστορία - όχι ως θεωρία. Ο "διάλογος" δεν έχει τη ζωντάνια που θα έπρεπε να έχει, όπως έχουν για παράδειγμα οι διάλογοι του Πλάτωνα που έχουν διαρκώς ενδιαφέροντα ερωτήματα που αφυπνίζουν τον αναγνώστη.

Σύλλας Κ.

Στοιχεία του βιβλίου: Πρώτη έκδοση 1992, μετάφραση Γιάννης Κοιλής, έκδοση 1989. Αγοράστηκε το 2002 με 1 ευρώ!