Σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα, πρόκειται για μια «ασύμμετρη απάντηση στην Λολίτα του Ναμπόκοφ». Εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο. ’λλο το ένα βιβλίο, άλλο το άλλο. Ίσως αυτό να εννοεί "ασύμμετρη". Τέλος πάντων. Στην ουσία είναι ένας ήρωας της μετασοβιετικής εποχής που αρνείται να γεράσει... προφανώς ο ίδιος ο συγγραφέας. 

Στην ουσία είναι ένας φόρος τιμής στην τρίτη ηλικία μέσα από αλλεπάλληλα στιγμιότυπα της καθημερινότητας ενός ηλικιωμένου ανθρώπου που λατρεύει το φεγγάρι, τις γυναίκες, τον έρωτα - που αρνείται να παραδοθεί και να πεθάνει μόνος, κολλημένος σε μια οθόνη τηλεόρασης όπως οι φίλοι του.

Ταυτόχρονα (μαζί με το πως περνούν οι ηλικιωμένοι) μαθαίνουμε και μερικά πράγματα που δεν τα μάθαμε καλά όταν έγιναν όπως το πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ, η ζωή στη μετασοβιετική αναδυόμενη ελεύθερη οικονομία, η αγωνία ενός ανθρώπου που βλέπει τη γενιά του να ξεχνιέται και τη νέα γενιά να έχει χάσει κάθε προσανατολισμό.

Όπως καταλάβατε πρόκειται για τον τρόμο μπροστά στα γηρατειά, στο θάνατο, στη λησμονιά.

Κι εδώ που τα λέμε είναι φοβερό να είσαι 60- 70 χρονών και να ξέρεις ότι σου μένουν άλλα 5 με 10 χρόνια και μετά πάπαλα!

Στοιχεία του βιβλίου: Έκδοση 2009, 432 σελίδες, μετάφραση Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, 19 ευρώ