Ο Βαγγέλης Μαργιωρής είναι ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας (2017), που μπήκε δυναμικά στο χώρο με το βιβλίο «Τουρίστες στην ομίχλη» από τις εκδόσεις Πνοή. Με αφορμή το βιβλίο του λοιπόν, και όχι μόνο, είπαμε να τον γνωρίσουμε…

Πως γεννήθηκε η ιδέα να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο; Ποια ιστορία κρύβεται από πίσω;

Θα πρέπει να σε γυρίσω μερικά χρόνια πίσω, το 2012 περίπου. Η Αθήνα στα καλύτερά της με τις απεργίες, τις πορείες και το ξύλο από τα ΜΑΤ, να είναι σε ημερήσια διάταξη. Αυτό το χάος λοιπόν, που δημιουργείτε από τα μνημόνια και τις πολιτικές της λιτότητας, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία. Η κρυμμένη ιστορία που ρωτάς υπάρχει. Πρωταγωνίστησαν άθελά τους βέβαια, μερικοί τουρίστες από την Ασία. Ιάπωνες ή Κινέζοι δε γνωρίζω. Η μοίρα τους ήταν να εγκλωβιστούν σε επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Σκιές ανάμεσα στους καπνούς που προσπαθούσαν να βρουν το δρόμο τους. Αυτοί μου έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσω την ιστορία!

Τι περιμένει ένας συγγραφέας να κάνει το βιβλίο του όταν πέσει στα χέρια του αναγνώστη; Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γραμμένο με χιούμορ, η πρόθεση σας ποια είναι;

Περιμένω αρχικά ο αναγνώστης να χαλαρώσει. Να αφεθεί στη ροή της αφήγησης. Σε δεύτερο βαθμό θα ήταν ωραίο αν μπορούσε να προβληματιστεί με το τόπο μας και με το τρόπο που όλοι διαμορφώνουμε τη καθημερινότητά μας. Μια καθημερινότητά που είναι απλά αφόρητη. Αυτή είναι και η πρόθεσή μου. Να εστιάσω στις μικρές συμπεριφορές που καταστρέφουν όμως σε πολύ μεγάλο βαθμό, τις ζωές όλων μας.

Λέμε πως το χιούμορ είναι ο καλύτερος καλυμμένος τρόπος να πεις την αλήθεια. Εσείς την αλήθεια πως την λέτε;

Η αλήθεια καλό είναι να λέγεται όπως είναι. Το χιούμορ απλά βοηθάει στη καλύτερη και γρηγορότερη αφομοίωσή της. Το χιούμορ δηλαδή δεν είναι ο τρόπος για να πεις κάτι, αλλά ο -μοναδικός ενίοτε- τρόπος για να σε ακούσουν! Οι άνθρωποι δεν είμαστε και τόσο πρόθυμοι να ακούσουμε πράγματα που δεν μας συμφέρουν, ακόμα κι αν τα γνωρίζουμε εκ των προτέρων. Είμαστε όμως έτοιμοι να τα κοροϊδεύουμε και να γελάσουμε με αυτά. Γι αυτό, από την εποχή του Αριστοφάνη, στις κωμωδίες βρίσκουμε τις πιο μεγάλες και ωμές αλήθειες.

Στο βιβλίο μιλάτε – σατιρίζετε τα έθιμα και τις παραδόσεις. Προσωπικά ποια στοιχεία της ελληνικής παράδοσης σας αρέσουν και τα κρατάτε και ποια όχι.

Λατρεύω την ελληνική παράδοση! Τη δίχως όρια υπερβολή του νεοέλληνα δεν αντέχω. Υπέροχα, μοναδικά έθιμα που έχουμε πάρει από τους παλιούς, τα καταστρέφουμε έχοντας επιδοθεί σε μια δίχως τέλος προσπάθεια να ξεπεράσουμε σε υπερβολή, όχι φυσικά σε ουσία, τους πάντες. Τα έθιμα κάθε τόπου είναι όμορφα και απολαμβάνω να βλέπω τους ανθρώπους να τα ακολουθούν, αρκεί να κρατούν ζωντανό το πνεύμα τους.

Ως συγγραφέας τι βιβλία διαβάζετε;

Τα ίδια που διάβαζα και πριν αρχίσω να γράφω. Μυθιστορήματα κυρίως και μερικές φορές φιλοσοφία.

Ετοιμάζετε κάτι νέο για το οποίο μπορείτε να μας μιλήσετε;

Γράφω συνέχεια γιατί αυτή η διαδικασία είναι για εμένα το ταξίδι που δε θέλω να τελειώσει. Το επόμενο όμως βιβλίο που ετοιμάζω δεν έχει καμία σχέση με τους “τουρίστες στην ομίχλη”. Είναι περισσότερο αστυνομικό- ψυχολογικό μυθιστόρημα.

 Θα θέλαμε να μας πείτε τι αντιπροσωπεύει για εσάς ή τι συνειρμούς κάνετε από τις λέξεις που το αρχικό τους γράμμα σχηματίζει το όνοματεπώνυμο σας:

Βιβλιοθήκη: άβολη ησυχία

Αρχή: τέλος;

Γελάω: εύκολα!

Γράφω: ελευθερία

Ελευθερία: συγγραφή

Λατρεία: η σύζυγος και η κόρη μου

Ηρεμία: δυσεύρετη

Στάση ζωής: μηδέν άγαν

Μοναξιά: φόβος

Αγάπη: φαίνεται στα δύσκολα

Ροή: ζωή, κίνηση

Γύρος του κόσμου: ανεκπλήρωτο όνειρο

Ιδεατός: ανύπαρκτος

Ωριμότητα: όρος μάλλον τρομακτικός