ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ ΜΙΝΩΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στο diabazoume.gr στη Νανού Νικολά (14/3/2016)

Ο Μίνως Ευσταθιάδης μας μιλάει για το έργο του «Το Γεύμα». Ένα θεατρικό έργο που ανέβηκε στη σκηνή, κέρδισε σε ένα λογοτεχνικό διαγωνισμό, μεταφράστηκε στα γερμανικά και στα γαλλικά…. Και προβλέπεται και συνέχεια…

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Πέρασα κατά τύχη (;) λίγες ώρες δίπλα στην αντιηρωίδα του έργου.

Η συνάντηση με κάποια άτομα μπορεί να γεννήσει τρομακτικά όμορφες παρενέργειες.

Καλούμαστε να ζήσουμε υπό την επήρειά τους.

Τι θέλετε να σκεφτούν οι αναγνώστες διαβάζοντας το;

Ο κάθε αναγνώστης προσφέρει την δική του ματιά.

Δεν νομίζω πως παίζουν ιδιαίτερο ρόλο οι σκέψεις, το παιχνίδι του θεάτρου (της τέχνης γενικότερα;) προσπαθεί να προκαλέσει την βαθύτερη ανάμιξη.

Συμμέτοχους ψάχνουμε.

Το θεατρικό κείμενο του βιβλίου είναι πολύ ιδιαίτερο. Έχει μια ενδιαφέρουσα πλοκή και το τέλος του έρχεται αναπάντεχα. Επειδή έχει ανέβει ως παράσταση πως ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;

Όταν παιζόταν η παράσταση, μου άρεσε να κάθομαι στην τελευταία σειρά και να παρακολουθώ τις αντιδράσεις.

Θυμάμαι κάποιους να μονολογούν «όχι, όχι» στο σκοτάδι.

Ήταν, για μένα, οι σημαντικότερες λέξεις που μπορούσα να ακούσω.

Έκλειναν μέσα τους μια συγκίνηση.

Αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαβάσει το βιβλίο και έχουν δει την παράσταση σας έχουν μιλήσει για αυτό; Πάντα ένα από τα δυο είναι καλύτερο ή δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα.

Τα θεατρικά κείμενα γράφονται, εκδίδονται, διαβάζονται.

Μα γεννιούνται πραγματικά μόνο πάνω στο σανίδι.

Μέχρι εκείνη την ώρα μοιάζουν με νεκρές λέξεις που περιμένουν το φιλί της ζωής.

Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική ή σχόλιο που ακούσατε για την παράσταση ή το βιβλίο.

«Μα είναι δυνατόν;»

«Είναι αδύνατον».

Το «Γεύμα» κέρδισε έναν ελληνικό διαγωνισμό, ανέβηκε 2 φορές στο σανίδι από διαφορετικούς θιάσους μεταφράστηκε σε γαλλικά και γερμανικά, μπήκε στους 10 φιναλίστ στον διαγωνισμό του Eurodram Γερμανίας. Πως νιώθετε για όλα αυτά; Σας βαραίνει για την επόμενη δουλειά σας ή σας βοηθάει να προχωρήσετε με μεγαλύτερο ενθουσιασμό;

Όλα αυτά ήταν ανέλπιστα δώρα. Τα δέχτηκα σαν μαγεμένο παιδί. Κι έτσι προσπαθώ να συνεχίσω.

Εσείς διαβάζετε θέατρο; Ποιο θεατρικό έργο ξεχωρίζετε;

Νομίζω πως, αν δεν διαβάζουμε, δεν υπάρχει λόγος να γράφουμε.

Κάθε μέρα ξεχωρίζω ένα διαφορετικό έργο.

Πάντως απόψε θα διάλεγα να δω τον «Γλάρο» του Τσέχωφ.

Από θεατρικές παραστάσεις που είδατε ποια ήταν αυτή που σας ενθουσίασε;

«Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου.

Ένα κείμενο βουτηγμένο στην φωτιά που παραστάθηκε με μοναδικό τρόπο.

Σε κάποιο κλασικό θεατρικό έργο, αν σας δινόταν η δυνατότητα να αλλάξετε το τέλος, ποια θα ήταν αυτή και ποιο το τέλος της;

Θα ήταν ιεροσυλία να διανοηθώ να αλλάξω εγώ το τέλος σ’ ένα κλασικό έργο.

Μα ακόμα και η ιεροσυλία κρύβει μια ευχαρίστηση (αν όχι την μεγαλύτερη).

Χαριτολογώντας λοιπόν, θα άλλαζα το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ.

Στην δικιά μου εκδοχή, στο τέλος θα ερχόταν ο Γκοντό και θα τους έλεγε να μην περιμένουν άδικα… γιατί δεν πρόκειται να έρθει. 

 Κάντε κλικ στο

εξώφυλλο

του βιβλίου

για να διαβάσετε

περισσότερα

γι αυτό.