Ο βραβευμένος συγγραφέας Μίνως Ευσταθιάδης, μας μιλάει για το τελευταίο του βιβλίο «Το δεύτερο μέρος της νύχτας» και απαντάει στις ερωτήσεις του diabazoume.gr
Μια απολαυστική και αποκαλυπτική συνέντευξη
Συνήθως πίσω από κάθε βιβλίο κρύβεται και μια μικρή ιστορία ή μια αφορμή. Θέλετε να μας πείτε ποια ήταν για εσάς η αφορμή για το βιβλίο «Το δεύτερο μέρος της νύχτας»;
Κάποιο σπίτι που στεκόταν ολομόναχο μέσα στους παγωμένους αγρούς της Γερμανίας. Φάνταζε, μ ένα τελείως δικό του τρόπο, πανέμορφο, γεμάτο δύναμη. Τότε άρχισε να γεννιέται μέσα μου μια τρομακτική ιστορία. Ίσως γιατί η δύναμη συχνά καταλήγει στον τρόμο.
Τι συμβολίζει για εσάς το «Το δεύτερο μέρος της νύχτας»;
Την αγωνία για την περιπέτεια της ζωής. Καi εκείνο το αδίστακτο πρόσωπο που ο καθένας μας κρύβει μέσα του.
Το προηγούμενο σας βιβλίο «Το Γεύμα» όχι μόνο βραβεύτηκε αλλά και ανέβηκε στο θέατρο. Αυτή η ευχάριστη εξέλιξη πόσο σας έχει επηρεάσει συναισθηματικά στη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Κάθε θεατρικό ανέβασμα είναι μια διαδικασία μαγική. Ίσως γι αυτό και τόσοι καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με το θέατρο, έζησαν και πέθαναν πάμπτωχοι. Όταν ανάβουν τα φώτα της σκηνής, σταματάει να σε ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο.
Είχα την χαρά να παρακολουθήσω «Το Γεύμα» να ανεβαίνει στην σκηνή, και μάλιστα από δύο διαφορετικούς θιάσους μέσα σε τρία χρόνια. Δεν ξέρω πώς και πόσο με επηρέασε, μα νοιώθω σα να μου χάρισαν κάποιο εξαιρετικό δώρο.
Οι συγγραφείς φτιάχνουν τους ήρωες τους παίρνοντας στοιχεία από οικεία πρόσωπα και τα μεγεθύνουν. Οι δικοί σας άνθρωποι σας ζητάνε να τους κάνετε ήρωες μέσα στα βιβλία σας;
Όχι, κανείς δεν μου ζητάει κάτι τέτοιο. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίων μου (προσπαθώ γενικότερα να αποφεύγω την λέξη «ήρωες», αφού δεν τα πάω καλά μαζί τους) ξεπηδάνε από την φαντασία. Εξάλλου δεν μπορώ να γράψω σχεδόν τίποτα κατά παραγγελία.
Το γράψιμο ενός βιβλίου προσφέρει στον συγγραφέα κάποια πράγματα. Για εσάς ποια είναι αυτά;
Η απίστευτη πολυτέλεια να αποφεύγω την πραγματικότητα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;
Dont believe in anything.
Στην Ελλάδα ελάχιστοι συγγραφείς ζουν από τη συγγραφή. Εσείς με τι ασχολείστε;
Το ζήτημα δεν είναι να ζεις από την συγγραφή. Εξάλλου κάποιοι τα καταφέρνουν, αρκεί να γράφουν συνέχεια για «τα στιβαρά ακροδάχτυλα του ’λκη που έκαναν την Ελένη να αναρριγήσει σύγκορμη».
Το δύσκολο είναι να ζεις για την συγγραφή. Κι έχω γνωρίσει μερικούς τέτοιους αιθεροβάμονες, που ταυτόχρονα κάνουν όλων των ειδών τις δουλειές προκειμένου να επιζούν. Σερβιτόρες, DJ, ναύτες, ταξιτζήδες, καθαρίστριες, δημοσιογράφοι. Εγώ κάποτε αναγκάστηκα να δουλέψω ακόμα κι ως δικηγόρος. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Αρκεί μέσω αυτής να τροφοδοτείς το κυνήγι κάποιου άπιαστου, κατά προτίμηση- ονείρου.
Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να γράφετε;
Οι ανθρώπινες ήττες. Οι κρυφές ακροβασίες. Και η αίσθηση πως η τέχνη είναι το τελευταίο καταφύγιο.
Αν σας απαγορεύανε να γράφετε με τι θα ασχολούσασταν;
Με τον κινηματογράφο.
Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τη συγγραφή;
Δεν έχω συμβουλές. Μου φαίνονται -σχεδόν πάντα- επικίνδυνες. Θα του πρότεινα πάντως μην σκεφτεί ποτέ τι θα άρεσε στους άλλους και τι όχι.
Τι πρέπει να κάνει και να ξέρει;
Θα πρέπει να γράφει και να μην ξέρει τίποτα. Κι είναι κομβική η στιγμή αυτής της συνειδητοποίησης.
Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Ένα σωρό όμορφα λάθη. Ασταμάτητα. Αδιόρθωτα.
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Η υποψία πως τίποτα δεν έχει νόημα.
Ποιες ώρες γράφετε τα βιβλία σας και πόσο χρόνο αφιερώνετε στο γράψιμο;
Αποφεύγω τα προγράμματα. Κάποια μερόνυχτα χάνομαι τελείως μέσα στα γραψίματα και άλλοτε δεν τα πλησιάζω καθόλου.
Πως περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Με λίγους φίλους. Με πολλές μουσικές. Με περισσότερες ταινίες. Και με την θάλασσα.
Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;
Την ελευθερία τους.
Τι δεν συγχωρείτε στους άλλους;
Την υστεροβουλία. Την μιζέρια της εγωπάθειας. Τον φανατισμό.
Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Χιλιάδες πράγματα, φυσικά για μερικά δευτερόλεπτα το καθένα.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να γελάσετε τελευταία;
Ο ψαράς που περνάει κάτω από το σπίτι μου. Φωνάζει «σολωμό φέτα» αλλά τα γράμματα ενώνονται μεταξύ τους. Σκέφτηκα τι όμορφη που είναι η λέξη «σολωμοφέτα».
Ποιο είναι κατά την άποψη σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο.
Να φυλακιστεί. Ή να ξεπουληθεί. Μα ίσως να πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Ποια θεωρείτε την πιο ακατάλληλη ερώτηση που μπορεί να σας κάνουν σε μια συνέντευξη;
Τι θέλετε να πείτε με το βιβλίο σας;
3 βιβλία που επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου και την πορεία του βίου μου.
«Αντιγόνη» του Σοφοκλή.
Οι ιστορίες του Έντγαρ ’λαν Πόε. Σχεδόν όλες.
«Η μεταμόρφωση» του Κάφκα.
3 που θα κρατούσα αν έπρεπε να μείνω σε ερημονήσι.
«Δον Κιχώτης» του Θερβάντες.
Η ιστορία του Θουκυδίδη.
«Ο Ηλίθιος» του Ντοστογέφσκι.
Το βιβλίο που έχω σε περισσότερες από μια εκδόσεις.
«Γυμνό Γεύμα» του Μπάροουζ.
Το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ.
«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Μίνω Ευστρατιάδη στο fb «Minos Efstathiadis» ή στις εκδόσεις Ωκεανίδα: www.oceanida.gr
Βιογραφικό και εργογραφία
Ο Μίνως Ευσταθιάδης σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Αννόβερο. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα «Έξοδος» (εκδ. Ανατολικός, 2000) και «Χωρίς γλώσσα» (εκδ. Καστανιώτη, 2004).
Το έργο του «Το Γεύμα» (εκδ. Ευρασία, 2012) πήρε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό πρωτότυπου θεατρικού έργου της εταιρείας «Θέατρο-Εργαστήριο» το 2011. Ανέβηκε σε παράσταση στο «’ρτι» στην Αθήνα το 2011/12 και στο «Act» στην Πάτρα το 2014. Έχει μεταφραστεί στα γερμανικά και στα γαλλικά.
Το μυθιστόρημά του «Το δεύτερο μέρος της νύχτας» (εκδ. Ωκεανίδα 2014) έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί στην Γερμανία (Acabus Verlag).
Εκ πεποιθήσεως ταξιδεύει και ζει κοντά στην θάλασσα.
Διαβάστηκε 6584 φορές.
