Ο ταλαντούχος συγγραφέας του βιβλίου «Προσευχή για τις καινούργιες πατρίδες» Μιχάλης Μπουναρτζίδης, έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στο www.diabazoume.gr
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό;
Τα ρητά δεν είναι για να τ αγαπάμε, υπάρχουν άλλα πράγματα που προηγούνται.
Ποια είναι η πρώτη σκέψη που κάνετε το πρωί;
Να βρω ζεστό καφέ έτοιμο.
Το βράδυ με ποιες σκέψεις κοιμόσαστε;
Με τη σκέψη να με πάρει ύπνος (που δεν με παίρνει).
Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Γράφοντας εκθέσεις στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Στην 4η (τότε) Γυμνασίου, πήρα 10 μέρες αποβολή για μια έκθεσή μου.
Τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε να γράψετε το βιβλίο «ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ»;
Η ανάγκη να μάθουν για την ιστορία της πατρίδας μου, όσο γίνεται περισσότεροι και ιδίως οι νέοι.
Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Η ιδέα που έρχεται όταν χαζεύω κι έπειτα η μορφή που θα καταφέρω να της δώσω στο χαρτί (το χαρτί είναι σχήμα λόγου)
Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;
Πρώτα η πίστη ότι είναι καλό αυτό που έφτιαξα κι έπειτα η αποδοχή κι η αναγνώριση αυτών που το διαβάζουν.
Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;
Το ότι λέω ή γράφω πάντα αυτό που θέλω με όσο γίνεται λιγότερα λόγια, πιστεύοντας πως οι άλλοι θα καταλάβουν (πράγμα που δεν γίνεται πάντα).
Πόσες ώρες την ημέρα γράφετε;
’λλοτε καθόλου, άλλοτε πολύ, μέχρι που κουράζονται τα μάτια μου.
Τι αγαπάτε στους ανθρώπους;
Την καθαρή ματιά και την καθαρή καρδιά.
Τι δεν συγχωρείτε στους άλλους;
Το βλέμμα που δεν σε κοιτάζει στα μάτια.
Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Λίγα πράγματα.... Υγεία, καλή συντροφιά όταν τη χρειάζεσαι, καλά βιβλία, καλή μουσική, καλά ταξίδια... πολλά είναι;
Ποιο είναι κατά την άποψή σας το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο.
Μου έχει συμβεί όταν έχασα το παλικάρι μου στα είκοσι του, πέρυσι...
Τι χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι ευτυχισμένοι;
Στην πραγματικότητα λίγα πράγματα, φτάνει να το ξέρουν.
Πως περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Διαβάζοντας, γράφοντας, συζητώντας με φίλους, ακούγοντας μουσική.
3-5 βιβλία που επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας μου και την πορεία του βίου μου.
Πρέπει να πάμε πολύ παλιά. Θα μπορούσα ίσως να πω...
«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»,
«Η σιδηρά διαθήκη»,
«Το γεφύρι του Ντρίνα»,
«Ένα παιδί μετράει τα άστρα»...
3-5 βιβλία που προτείνω ανεπιφύλακτα σε γονείς να διαβάσουν τα παιδιά τους ή στα παιδιά τους.
Σήμερα, οι συστάσεις και οι προτροπές, ειδικά προς τους Νεοέλληνες γονείς, μπορεί να παρεξηγηθούν.
3-5 βιβλία που διάβασα συστηματικά πάνω από μια φορά.
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το "Foundation" του Ισαάκ Ασίμωφ (6 τόμοι). Με κάλυμμα την επιστημονική φαντασία, είναι μια εκτεταμένη κοινωνιολογική μελέτη της συμπεριφοράς των μαζών.
Το «Γεφύρι του Ντρίνα» του Ίβο ’ντριτς,
την «Ασκητική» ,
τις «Αλήθειες των άλλων»,
το «Συνέβη στο Πράβι»...
Κι άλλα θα είναι, αλλά δεν θυμάμαι.
3-5 βιβλία που έχουν τις περισσότερες σημειώσεις και υπογραμμίσεις.
Δεν σημειώνω τα βιβλία, παρά μόνο τα Πανεπιστημιακά, όταν έδινα εξετάσεις.
Το βιβλίο που έχω σε περισσότερες από μια εκδόσεις.
Έχω τρέλα με τα βιβλία, δεν τα δανείζω ούτε στην κόρη μου, αλλά ακόμα δεν έχω φθάσει σ αυτά τα επίπεδα.
Το βιβλίο που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ.
«Η σκιά του ανέμου», του Κάρλος Ρουίζ Ζαφόν. (κι όχι Ρουίθ Θαφόν, όπως τον θέλουν οι μεταφράστριες, ο άνθρωπος είναι Καταλανός).
Το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες.
«Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα» του Jacques Bonnet.
Βιογραφικό
Γεννήθηκα το 1947 στην Ξάνθη. Σπούδασα Δασοκομία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μετά από μια στρατιωτική θητεία μεγάλης διάρκειας, εργάσθηκα από το 1975 στη βιομηχανία ξύλου και το 1984, ανέλαβα καθήκοντα στην Αγροτική Τράπεζα. Μεταξύ 1988 και 1990 πήρα από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας μεταπτυχιακό τίτλο στη θαλάσσια βιολογία και τις υδατοκαλλιέργειες. Παράλληλα έκανα μεταπτυχιακές σπουδές στο οικονομικό τμήμα, παρακολουθώντας διάφορα σεμινάρια. Το 2007 συνταξιοδοτήθηκα -σχετικά πρόωρα- γιατί τα τραπεζικά, ειδικά όπως είχαν εξελιχθεί, ήταν πλέον αβάσταχτα για μένα. Από το 2000, ζω στο Πόρτο Χέλι, με τη γυναίκα μου Ειρήνη.
Είναι σαφές ότι η φύση των σπουδών και οι δουλειές που έκανα, δεν προσιδιάζουν σε λογοτεχνικές ενασχολήσεις, αλλά φυσικά τίποτα δεν απαγορεύεται... Τελευταία, όταν κάνω απολογισμό, σκέφτομαι πως αν ξαναγύριζαν πίσω τα χρόνια, θα ακολουθούσα κλασσικές σπουδές. Έπειτα, είναι η αγάπη μου για το διάβασμα, που ξεκίνησε απ τα παιδικά χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με ρυθμό που μάλλον εντείνεται, κι ακόμα αυτό που λένε οι γύρω μου, το καλούτσικο γράψιμό μου - έτσι λένε. Κάποιοι πάλι, έχουν τη γνώμη ότι έπρεπε να ξεκινήσω να γράφω νωρίτερα, η απάντηση είναι πως ξεχάστηκα διαβάζοντας...
’λλα ενδιαφέροντά μου, είναι η αγάπη για τη μουσική (απ την κλασσική μέχρι τη δημοτική), συναγωνίζεται μάλιστα την αγάπη μου για τα βιβλία. Τρίτη στη σειρά, έρχεται η φωτογραφία κι η ζωγραφική, μ' αυτά ασχολούμαι περιστασιακά, κυρίως όταν θέλω να «ξεφύγω» (όπως κάνουν άλλοι με το ψάρεμα ή με το κυνήγι...)
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Μιχάλης Μπουναρτζίδη μέσα από το facebook!
